Boventoonzingen

Boventoonzingen is een zangtechniek waarbij gebruik gemaakt wordt van resonantie. De stembanden produceren een geluid en door deze 'grondtoon' ontstaan -afhankelijk van de stand van de mondholte- de verschillende klinkers, de 'boventonen'. Door eenvoudige technieken kun je deze klinkers zodanig zingen dat ze als fluittonen gaan klinken.

Bij het boventoonzingen is ook de omgeving waarin je zingt belangrijk. Een ruimte met veel gordijnen dempen de boventonen, de trilling (klank ís trilling) wordt niet weerkaatst door de zachtheid van het materiaal. Daarentegen een ruimte met veel steen (badkamers, kerken) weerkaatsen de trilling goed, het geluid wordt teruggegeven, ge-ré-soneerd.

Het boventoonzingen vind zijn oorsprong in Centraal-Azië (Mongolië, Tuva), waar het naast een soort volksvermaak ook door sjamanen gebruikt wordt als een helings methode.